Herken je (één van de) onderstaande punten? 

• Er zijn emoties die uit het niets opkomen
• Je hebt reacties die niet passend zijn voor de situatie
• Er is iets in je dat ‘stokt’ als het over een bepaald onderwerp gaat
• Je merkt een stilstand in je ontwikkeling
• Je staat continu ‘aan’
• Je raakt snel overprikkeld
• Je vermijdt bepaalde mensen of situaties
• Je voelt je onrustig
• Je hebt een overmatige controle drang (bijv: altijd willen weten waar de uitgang is)

Misschien loop je al jaren met (één van) deze signalen rond en is het al zo geïntegreerd in je systeem dat het als ‘normaal’ voelt. Toch is er ook een deel van je dat merkt dat ‘iets’ je in de weg staat: om voluit te genieten, om jezelf te geven aan een ander, om vertrouwen te hebben of om echt in verbinding te staan met het leven.

“Ik ben bang dat ik iets doe wat alles verandert, zelfs als dit betekent dat het beter wordt.”

We kunnen nog jarenlang gehecht blijven aan een huidige situatie, ook als we weten dat deze niet ideaal is. Waarom? Tja, daar zijn meerdere antwoorden op te geven. 

Eén reden kan zijn dat we dan tenminste weten waar we aan toe zijn. Het verklaart waarom we de dingen op een bepaalde manier doen en waarom we bepaalde dingen juist niet doen.

(G)een betere optie

Het kan ook zijn dat je op dit moment geen betere optie kent. Het werk dat dan voor je ligt is onderzoeken wat die betere optie is. De meeste mensen hebben namelijk geen enkele moeite om te veranderen, wanneer het duidelijk is wat de beloning is. Wanneer je vast lijkt te zitten in een bepaald patroon, dan ben je schijnbaar nog toegewijd aan hoe de dingen nu zijn. Trouw blijven aan iets dat we graag willen veranderen, is daarom de moeite waard om te onderzoeken. Om oprecht en vanuit nieuwsgierigheid jezelf te vragen: 

“Waarom doe ik dit (nog)?”

Niet vanuit een oordelende houding (“Wat stom dat ik dat blijf doen, waarom doe ik dat toch?”), maar vanuit oprechte nieuwsgierigheid naar wat er op dieper niveau speelt dat ons zo gehecht houdt aan dat patroon. Op dat dieper niveau werkt het schijnbaar nog steeds in ons voordeel.

Zelfs als het duidelijk is dat het ook NIET voor ons werkt.

Nieuw terrein

Een andere reden om de lijntjes niet door te knippen met dat wat we niet meer willen, is dat het heel eng kan voelen. Je kan je afvragen: 

“Wat gebeurt er met me als ik dat lijntje doorknip?”

Je kan je zo vereenzelvigd hebben met het trauma, dat het daarom ook heel vertrouwd voelt. Mede omdat het zo bekend is, want wie ben je eigenlijk, los van het trauma? Het onbekende terrein voelt dan té spannend. Het ‘niet weten’ te groot. Het altijd ‘aan staan’ geeft ook een beschermd gevoel en een gevoel van controle. Wat als je je ontspant en op dat moment even niet ‘oplet’, wat kan er dan met je gebeuren?

In deze nieuwe fase kan ook de rouwverwerking op gang komen voor het verlies van alles wat je gemist hebt.

Rijpingsproces

Zo zie je maar: er zijn genoeg redenen om het moment van traumaverwerking voor je uit te schuiven. Als is het maar voor even. En dat is helemaal oké. Je mag gebruikmaken van het rijpingsproces. Het moment dient zich vanzelf aan dat je merkt dat je er klaar voor bent. 

Los komen van een trauma dat jou ook een gevoel van identiteit geeft (“Ik ben de persoon die….heeft meegemaakt”), mag dan ook voorzichtig aangepakt worden. Het nieuwe terrein mag in kleine stapjes betreden worden. Samen met iemand waar je je veilig bij voelt. 

Welke ondersteuning past bij jou?

Het beeld van traumaverwerking is vaak dat je direct naar de pijn gaat en dat je dáááágen nodig hebt om hier weer van bij te komen. Het is groots en diep en pijnlijk. Voor sommige mensen werkt deze benadering goed, maar dit is niet voor iedereen het geval. Soms kan het zelfs leiden tot her-traumatisering. Trauma is immers wanneer iets té groot en te veel was of té snel is gegaan voor het Autonoom Zenuwstelsel om hier adequaat mee om te kunnen gaan. In deze blog lees je hier meer over.

Weet dat het niet op deze grootse manier hoeft. Het kan ook kleiner, zachter en rustiger. Op je eigen tempo en nadat je jezelf ervan verzekerd hebt dat je niet (opnieuw) uit de bocht vliegt. Ik geef de voorkeur aan deze milde benadering. Samen verzekeren we ons er eerst van dat je voldoende tools hebt om de regie te kunnen houden op je eigen proces. 

Dat is voor jou ook wel zo prettig.

Zo zoeken we bewust eerst prettige ervaringen en sensaties op om vervolgens soepel heen en weer te kunnen bewegen tussen zowel prettige als onprettige ervaringen.

Benieuwd naar hoe ik dit doe?