Heb jij iets ingrijpends meegemaakt en een moment of periode zoiets gedacht als:

“Het werd me gewoon teveel”
“Ik kan maar niet bevatten dat dit echt gebeurd is”
“Ik voelde me zo machteloos”
“Het ging allemaal zo snel, dat ik nog steeds niet snap wat er nou eigenlijk gebeurd is”

Een ingrijpende ervaring hoeft niet altijd tot een trauma te leiden, maar als jij merkt dat je sindsdien niet meer jezelf bent, dan kan het zijn dat je hierin nog iets te verwerken hebt. Je kan de volgende dingen merken:

• Het voorval houdt je nog vaak bezig. Je denkt aan alles wat je had kunnen, willen of moeten doen en hierin maakt je hoofd overuren. Alle mogelijke scenario’s komen voorbij en ook ’s nachts droom je er nog regelmatig over. Je slaapt slecht, je vermoeidheid groeit en je kan je moeilijk concentreren.

• Dagelijkse bezigheden kosten meer moeite. Als een hoofd op pootjes loop je rond, zonder echt te beseffen wat je eigenlijk aan het doen bent. De normaalste dingen kosten meer energie en je kan je vaak nog maar op één ding concentreren. Als iets of iemand je uit die concetratie haalt, reageer je feller dan je zou willen.

• Je wil sindsdien zo goed mogelijk voorbereid zijn op wat er (eventueel) komen gaat. Bij zakelijke afspraken wil je precies weten wat er van je verwacht wordt, bij persoonlijke afspraken wil je weten wat de bedoeling is, hoe lang het duurt, hoeveel mensen er zijn en of je makkelijk weg kunt.

• Emoties komen uit het niets op. Je kan bijvoorbeeld onverwachts gaan huilen als je tv kijkt of iemand afsnauwen die helemaal geen kwade bedoelingen heeft. De andere kant kan ook gebeuren: je voelt je juist afgevlakt en helemaal niet meer in contact met je gevoel.
  
• In je lichaam voel je veel onrust. Het is alsof je continu opgejaagd wordt en je nooit echt helemaal tot rust komt.

Heftige gebeurtenissen/traumatische ervaringen kunnen het gevoel geven dat de grond onder je voeten verdwijnt. De schrik van zo’n ervaring (als dit niet goed verwerkt wordt) kan nog jaren als een ‘bevroren energie’ in je systeem blijven hangen en je (levens)keuzes onbewust beïnvloeden. Misschien herken je dit wel en misschien heb je ook al stappen ondernomen hierin.

Maar hoe weet je nou of je trauma verwerkt hebt?

Om hier een antwoord op te krijgen helpt het om te weten dat traumaverwerking niet een gebeurtenis is, maar een persoonlijk proces. Het is niet één ding dat je doet of laat, wat voor heling zorgt. Het zijn de vele stappen die je zet, grote en kleine/ vooruit en achteruit, die allemaal bijdragen aan de verwerking.

Drie fases bij traumaverwerking

Dat gezegd hebbende: we kunnen wel grofweg drie fases herkennen in traumaverwerking. Dit is niet zozeer een 3-stappenplan, maar een basis die nodig is (fase 1) om veilig de herinneringen op te halen (fase 2), zodat je na verwerking het leven weer kunt oppakken (fase 3).

Eerste fase bij traumaverwerking

Fase 1 gaat over het creëren van veiligheid, stabilisatie en symptoomreductie. Dit houdt in dat je leert om je stressniveau in goede banen te leiden, dat je herkent wanneer bij jou de ‘alarmbellen’ (triggers) gaan rinkelen en dat je meerdere hulpbronnen ontwikkelt waar je op terug kunt vallen wanneer het spannend wordt.

Tweede fase bij traumaverwerking

In de tweede fase gaan we de herinneringen aan. In kleine, veilige stapjes. Doordat je in fase 1 hulpbronnen ontwikkelt hebt, weet je nu dat je na een spannend of emotioneel moment, weer ’tot jezelf’ kunt komen. Zo kunnen we, vanuit een veilige bedding, de onverwerkte ervaring de ruimte geven. Samen brengen we die bevroren energie stukje bij beetje in beweging en creëren we een ‘holding space’ om emoties te uiten en een plek te geven. Het verhaal mag verteld worden en er is ruimte om te rouwen. In kleine stapjes en in jouw eigen tempo.

Derde fase bij traumaverwerking

In de laatste fase bij traumaverwerking richten we ons meer op de integratie van de ervaring in je levensverhaal. De gebeurtenis wordt onderdeel van een groter geheel. Nu je ‘voorbij je trauma kunt kijken’, wat zie je dan? Wie ben je nu, na alles wat er gebeurd is? Het gaat over het verstevigen van een IK-gevoel; onder andere door grenzen te leren stellen, contact te maken met en uitdrukking te geven aan emoties en verlangens etc. Deze fase gaat ook over het creëren van voldoening in je leven, zingeving en de mogelijkheid om weer op speelse ontdekking uit te gaan.

Wat je zoal kunt opmerken

Signalen die duiden op de verwerking van trauma kunnen zoal zijn:

• Je vliegt minder vaak uit de bocht met je emoties en gevoelens van stress
• Waar je voorheen vaak ‘aan’ stond, kan je nu wat meer ontspannen
• Je wordt nieuwsgierig naar nieuwe dingen
• Je gaat er weer wat vaker op uit en kunt hier meer van genieten
• Als je erover praat of eraan terugdenkt, raakt het je misschien nog wel, maar je bent er niet meer zo door gespannen/overweldigd
• Oud gedrag (dat ooit helpend was, maar nu niet meer helpend is) wordt vervangen door nieuw gedrag
• Je komt uit je ‘kokervisie’ en ziet weer mogelijkheden

Dit zijn maar enkele voorbeelden; er kunnen vele uiteenlopende signalen zijn.

Lichaamsgerichte Therapie

Het feit dat trauma niet om de gebeurtenis gaat, maar om de ontregeling van ons autonoom zenuwstelsel (het deel in ons lichaam dat bij een vecht-/vlucht-/bevriesreactie lichaamsfuncties uitschakelt of activeert), maakt dat Lichaamsgerichte Therapie bijzonder goede resultaten oplevert als het gaat om trauma.

Je bent dan ook van harte welkom om samen op ontdekking uit te gaan hoe jij weer kunt gaan genieten van het leven!