Jarenlang stond ik in een overleefstand, waarin ik genoegen nam met een leven dat niet te dichtbij kwam. Ik leefde als een hoofd op pootjes: niet bewust van mijn lichaam en steeds met dezelfde gedachten die zich oneindig herhaalden. Altijd zoekend naar mijn plek in de wereld en me er pijnlijk van bewust dat ik meer in me had dan eruit kwam. Een deel van mij had al opgegeven, waardoor ik de connectie met mijn eigen basisbehoeften kwijt was en relaties oppervlakkiger bleven. Dat was niet een bewuste keuze, het gebeurde gewoon.

Tot ik hulp inschakelde.

Dat andere deel in mij bleef onrustig en wilde niet opgeven. Omdat ik maar niet uit mijn eigen doolhof kon komen, meldde ik me aan voor een jaarprogramma voor persoonlijke ontwikkeling. Daar pakten we eerst onze gedachtepatronen aan, toen onze emotionele barrières en daarna gingen we naar onze verlangens. Dat heeft ertoe geleid dat ik eindelijk mijn coachpraktijk kon beginnen.

Toch miste er iets.

Oude patronen bleven zich aan me opdringen en ik bleef in oude valkuilen stappen. Toen ik leerde over trauma en hoe dat doorwerkt in ons lichaam en ons dagelijkse leven, begonnen de kwartjes te vallen: mijn onrust kwam vanuit een ontregeld zenuwstelsel dat zich niet echt veilig voelde in de wereld! Daarom bleef ik piekeren en bleef ik tot mijn grote frustratie doen wat ik altijd deed, ook al was ik daar helemaal klaar mee!

De verbinding met mijn innerlijke wereld kwam tot stand via mijn lichaam.

Dat was verrassend genoeg goed te doen, omdat het lichaam het zo hanteerbaar maakt. Inmiddels begrijp ik hoe mijn brein werkt en herken ik de signalen van mijn lichaam die me vertellen hoe het met me gaat. Nu kan ik mijn brein tot rust brengen, op tijd bijsturen en emoties toelaten vanuit het vertrouwen dat ik daar ook wel weer van terug kom. Ik vertrouw weer op mijn eigen innerlijk weten en mijn gezonde verstand.

Eén van de resultaten is bijvoorbeeld dat ik kon slagen voor de opleiding tot Lichaamsgericht Traumatherapeut, terwijl ik midden in de chemobehandelingen tegen borstkanker zat. Het houdt mij gecenterd, ook in onzekere situaties en dat gun ik jou ook!

Anna als lichaamsgericht traumatherapeut:

Ik ben iemand die graag de ervaring opzoekt. Niet alleen maar praten vanachter een bureau, maar ervaren in een omgeving waar we in beweging kunnen komen en op speelse ontdekking uit kunnen gaan. Zo werk ik graag buiten in de natuur, maar maak ook dankbaar gebruik van een prachtige coachruimte met veel daglicht en een weids uitzicht over de weilanden en het voedselbos. Ik houd ervan om serieuze aspecten op een luchtige manier te benaderen, zonder afbreuk te doen aan de ‘echtheid’ van je ervaring. Die balans zoeken we samen op.

Activiteiten:

• Eén op één begeleiding aan volwassenen bij het verwerken van shocktrauma (eenmalige ingrijpende ervaringen zoals een verkeersongeluk, brand, overval, geweldsincident, beroving van vrijheid, nare val, medische ingreep, getuige zijn van iets naars etc.), ontwikkelingstrauma (negatieve jeugdervaringen en hierbij ontwikkelde beschermingsmechanismen) en identiteitsvraagstukken voor vrouwen die als 40+er ontdekken dat zij hun hele leven zoveel van zichzelf gegeven hebben, dat zij geen idee meer hebben wie ze zijn.
  
• Sinds 2019 ondersteun ik Stiching Politieveteraan bij de opvang van mensen die verbonden zijn aan het politie- en brandweervak bij het herstel en opbouw na uitval door mentale blessures. Dit doe ik door 1 op 1 begeleiding, maar ook door wekelijkse ‘Incheck momenten’ in groepsverband. Op dit moment ontwikkel ik een programma, zodat dit Incheck-moment landelijk uitgerold kan worden.

• Assistent-mentorschap bij de opleiding Trauma Therapie Basics. Een opleiding die ik zelf ook genoten heb. Hierbij assisteer ik de leerkrachten en ondersteun ik studenten bij de praktijkoefeningen en het integreren van de lesstof.

• Ik geef lezingen over trauma en sociale veiligheid bij bedrijven en organisaties, workshops aan particulieren en trainingen over traumasensitief (samen)werken.

Mijn visie op trauma

Trauma wordt niet veroorzaakt door een gebeurtenis, maar door onze innerlijke ervaring van die gebeurtenis. Wanneer iets teveel, te groot of te erg is, is voor iedereen anders en dit kan uiteenlopende oorzaken hebben. Voor ons allemaal geldt dat we onverwerkte ervaringen opslaan in ons lichaam. Hier zijn we ons vaak niet bewust van, met als gevolg dat dit als een ‘bevroren energie’ in ons lichaam blijft hangen. Dit bepaalt hoe wij ons dagelijks leven ervaren, omdat het innerlijk systeem erop gericht is om zichzelf te beschermen tegen herhaling van de pijn. Het voelt zich niet meer vrij om te delen, emoties toe te laten, spontaant te zijn en naar eigen behoefte ergens te blijven of te gaan. Volgende ervaringen stapelen zich hier bovenop, waardoor ons stressniveau blijft stijgen, terwijl er geen ontlading is.

Zo kunnen we doorgaan, totdat we erbij neervallen.

Om die bevroren energie te kunnen ontladen, hebben we dus aandacht te geven aan ons lichaam. Hiervoor hebben we wel de empathische aanwezigheid van een ander nodig om ons te ondersteunen. Via deze co-regulatie leren we ons (weer) veilig te voelen in onszelf en in relatie met een ander. Als dat gebeurt, kunnen we de meest ingrijpende dingen meemaken zonder er een trauma aan over te houden.

Aan die wereld draag ik graag bij!

Als je me beter zou kennen, zou je weten dat:

• Mijn naam is Anna van der Wal-Annema.
• Ik ben geboren in 1982, opgegroeid in Friesland en sinds 2013 woonachtig in Zeewolde (Flevoland).
• Ik ben getrouwd met John en samen zijn we verliefd op ons hondje McBrody.
• Ook al kan ik niet zingen, ik ‘blèèèr’ toch graag mee met muziek uit de jaren 80/90.
• Rode wijn en een kaasplankje vind ik echt ultiem genieten. Helemaal als we samen ook nog eens over het leven kunnen bomen.
• Ik ontdek graag nieuwe plekken in de wereld, maar je hoeft me NOOIT mee te vragen voor een spooktocht (brrrrr….). Bungeejumpen vind ik dan wel weer leuk.
• Ik ga om met mensen die het hele jaar op blote voeten lopen en met mensen die daar een mening over hebben.

Wil jij persoonlijk kennismaken?