Wanneer je met veel stress te maken hebt of iets ingrijpends hebt meegemaakt, kan het soms moeilijk zijn om dat goed te verwerken. Je merkt bijvoorbeeld dat je sindsdien veel spanning in je lijf hebt, dat je emmer snel vol is, dat emoties uit het niets opkomen, dat je alerter bent of dat je een sterkere behoefte aan controle hebt.

Het is dan handig om te weten hoe ons interne systeem reageert op mogelijk gevaar. In deze afbeelding zie je hoe die reactie globaal verloopt.

In deze eenvoudige afbeelding zie je zes markeringspunten:

1. Oriëntatie: waar gebeurt het?
2. Schrikreactie
3. Oriëntatie: hoe kan ik me verdedigen?
4. Kiezen specifieke verdediging: vechten, vluchten, bevriezen, verslappen
5. Uitvoeren verdediging/ontlading en voltooiing
6. Bijkomen ‘Pfff, dat was wat!’ en integratie van de ervaring

Het biologische proces

Wanneer we ons bedreigd voelen, neemt het Autonoom Zenuwstelsel (verantwoordelijk voor het vechten/vluchten/bevriezen/verslappen) het over. Dit is een biologisch proces en de ene reactie is niet beter dan de andere. Soms kunnen we onszelf streng veroordelen over hoe we gereageerd hebben en wat we anders of beter hadden kunnen doen. Maar in dat moment was er geen tijd om je opties te overwegen, het Autonoom Zenuwstelsel bepaalt dan welke reactie de grootste kans op overleving geeft.

Voltooid proces

Als deze reactie succesvol uitgevoerd kan worden, dan zal je zien dat je na de gebeurtenis nog even de tijd nodig hebt om bij te komen van de schrik, maar dat de kans groot is dat je er geen trauma aan overhoudt.

Afgebroken proces

Als deze reactie echter niet succesvol uitgevoerd kan worden, dan kan het wel traumatisch worden. Op de afbeelding zie je zes gele kruisjes die elk een ander punt markeren in de cyclus van onze reactie. Afhankelijk van wat er gebeurt, kan op elk punt deze cyclus afgebroken worden. Bij een verkeersongeluk bijvoorbeeld, kan je net in je ooghoek een auto hebben zien aankomen, maar geen tijd hebben gehad om te handelen. Dan is de cyclus na het tweede kruisje al afgebroken, waardoor je interne systeem niet heeft kunnen doen wat het had willen doen om zichzelf te verdedigen.

Herstel

Om het interne systeem ervan te verzekeren dat het weer veilig is, is het nodig om die cyclus alsnog af te maken. Dat is wat we tijdens Lichaamsgerichte Traumatherapie doen. Letterlijk, door jezelf weer in die situatie te verplaatsen en dit helemaal te belichamen (in dit voorbeeld: zitten zoals je toen zat, met je hand of handen aan het stuur en dan de beweging uit te voeren die jou in veiligheid zou hebben gebracht).

Dat is mogelijk, omdat we in dit proces gebruik maken van het emotionele brein. Officieel heet dit het ‘limbisch systeem’ en deze staat los van tijd en realiteit. Daarmee bedoel ik dat een herinnering net zo echt voelt voor het limbisch systeem, als wanneer dit in het hier en nu zou plaatsvinden. Ook een droom of fantasie voelt alsof het echt gebeurt. Dit limbisch systeem stuurt het Autonoom Zenuwstelsel aan en dat is waarom het een hele krachtige tool is om mee te werken.

Tot zover de theorie.

Je kunt er alles over lezen en waarschijnlijk vind je het ook wel fijn om te begrijpen wat er gebeurt tijdens een traject, maar uiteindelijk gaat het om de ervaring en niet om de verklaring. Om écht te kunnen herstellen van een ingrijpende gebeurtenis, heb je iemand nodig die jou de veiligheid biedt om te ervaren hoe je de cyclus alsnog af kunt maken.

Bij mij ben je van harte welkom. Nadat we elkaar gesproken hebben om te ontdekken of wij een ‘match’ voor elkaar zijn, plannen we een traject in. Naar wens begeleid ik je buiten in de natuur of juist binnen in een fijne coachruimte met veel daglicht en een weids uitzicht. Niet suf achter een bureau, maar met de vrijheid om te bewegen en op speelse ontdekking uit te gaan.

Ik ontmoet je graag!